W zeszłym tygodniu zakończył się pierwszy przystanek KTE we Francji. Almanarre przywitało nas naprawde trudnymi warunkami. W pierwszym dniu szkwały dochodziły do 40 węzłów a duża fala i czop na pewno nie ułatwiały nam ścigania. Udało nam sie rozegrać 4 wyścigi tego dnia i muszę powiedzieć, że dawno nie byłem tak zmęczony fizycznie jak i psychicznie. Następny dzień był zdecydowanie lżejszy, 9m latawiec był idealny i troche spokojniejsza woda pozwoliła na rozegranie 6 wyścigów. Tego dnia miałem parę naprawdę udanych startów. Dobrze wspominam start gdzie razem z Maksem Żakowskim wystartowalismy z lewego halsu przed cała flotą. Udało mi się wygrać 2 wyścigi i mocno uplasować na 3 pozycji.
Więcej… Dodaj komentarz
Jesteśmy już po pierwszym przystanku Ford Kite Cup, podczas którego rozgrywano dwie główne konkurencje Pucharu Polski: freestyle i racing. 
Po kontrowersyjnej, listopadowej decyzji ISAF-u o powrocie klasy RS:X trzeba było niestety rozstać się z marzeniami o ślizgowych wyścigach na kajcie przy 7 węzłach i przeprosić się z winsurfingiem. Wraz z olimpijską kadrą RS:X ostro zabraliśmy się do pracy, realizując wczesnej zaplanowany harmonogram treningowy. Najblizsza ważną imprezą miały być mistrzostwa świata, które zaplanowano już w lutym w Brazylii. Od maja 2012 kiedy to nastąpiło rozstanie z RS:X’em upłynęło dużo czasu i powrót do ścigania był bardzo odczuwalny. Plecy bolały, dłonie krwawiły, nie mówiąc już o zdruzgotanej psychice po wspólnych listopadowych treningach z polskimi kiterejserami, kiedy to my pompując próbowaliśmy ogromnym wysiłkiem fizycznym rozpędzić nasze "krypy", ścigający się obok kajciarze, mijali nas raz po raz w pełnym ślizgu z uśmiechami na twarzach. Po tych doświadczeniach, nic nie było w stanie oderwać moich myśli od kajta. Biorąc pod uwagę jaką radość daje ściganie się w tej klasie, nawet wycofanie kajtrejsingu z igrzysk w Rio stało się dla mnie mało istotne, a start w igrzyskach olimpijskich był od zawsze moim celem a zarazem największym marzeniem.
