USTAWA
z dnia 7 kwietnia 1989 r.
Prawo o stowarzyszeniach
Opracowano na podstawie:
Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96,poz. 874, z 2004 r. Nr102, poz. 1055, z 2007r. Nr 112, poz. 766.
Stan na dzień 2010-07-20
W celu stworzenia warunków do pełnej realizacji gwarantowanej przepisami
Konstytucji wolności zrzeszania się zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw
Człowieka i Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych, umożliwienia
obywatelom równego, bez względu na przekonania, prawa czynnego
uczestniczenia w życiu publicznym i wyrażania zróżnicowanych poglądów oraz realizacji
indywidualnych zainteresowań, a także uwzględniając tradycje i powszechnie
uznawany dorobek ruchu stowarzyszeniowego, stanowi się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Obywatele polscy realizują prawo zrzeszania się w stowarzyszeniach, zgodnie z
przepisami Konstytucji oraz porządkiem prawnym określonym w ustawach.
2. Prawo zrzeszania się w stowarzyszeniach może podlegać ograniczeniom przewidzianym
jedynie przez ustawy, niezbędnym do zapewnienia interesów bezpieczeństwa
państwowego lub porządku publicznego oraz ochrony zdrowia lub moralności
publicznej albo ochrony praw i wolności innych osób.
3. Stowarzyszenia mają prawo wypowiadania się w sprawach publicznych.
Art. 2.
1. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach
niezarobkowych.
2. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury
organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.
3. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia
swych spraw może zatrudniać pracowników.
Art. 3.
1. Prawo tworzenia stowarzyszeń przysługuje obywatelom polskim mającym pełną
zdolność do czynności prawnych i nie pozbawionym praw publicznych.
2. Małoletni w wieku od 16 do 18 lat, którzy mają ograniczoną zdolność do czynności
prawnych, mogą należeć do stowarzyszeń i korzystać z czynnego i biernego
prawa wyborczego, z tym że w składzie zarządu stowarzyszenia większość
muszą stanowić osoby o pełnej zdolności do czynności prawnych.
3. Małoletni poniżej 16 lat mogą, za zgodą przedstawicieli ustawowych, należeć do
stowarzyszeń według zasad określonych w ich statutach, bez prawa udziału w
głosowaniu na walnych zebraniach członków oraz bez korzystania z czynnego i
biernego prawa wyborczego do władz stowarzyszenia. Jeżeli jednak jednostka
organizacyjna stowarzyszenia zrzesza wyłącznie małoletnich, mogą oni wybierać
i być wybierani do władz tej jednostki.
Art. 4.
1. Cudzoziemcy mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
mogą zrzeszać się w stowarzyszeniach, zgodnie z przepisami obowiązującymi
obywateli polskich.
2. Cudzoziemcy nie mający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej mogą wstępować do stowarzyszeń, których statuty przewidują taką
możliwość.
Art. 5.
1. Stowarzyszenia międzynarodowe mogą być tworzone na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej według zasad określonych w ustawie.
2. Stowarzyszenia mogą należeć do organizacji międzynarodowych na warunkach
określonych w ich statutach, jeżeli nie narusza to zobowiązań wynikających z
umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 6.
1. Tworzenie stowarzyszeń przyjmujących zasadę bezwzględnego posłuszeństwa
ich członków wobec władz stowarzyszenia jest zakazane.
2. Nikogo nie wolno zmuszać do udziału w stowarzyszeniu lub ograniczać jego
prawa do wystąpienia ze stowarzyszenia. Nikt nie może ponosić ujemnych następstw
z powodu przynależności do stowarzyszenia albo pozostawania poza
nim.
Art. 7.
1. Przepisom ustawy nie podlegają:
1) organizacje społeczne działające na podstawie odrębnych ustaw lub umów
międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną,
2) kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich osoby prawne,
3) organizacje religijne, których sytuacja prawna jest uregulowana ustawami o
stosunku państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych, działające
w obrębie tych kościołów i związków,
4) komitety wyborcze utworzone w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu,
wyborem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu
Europejskiego lub wyborami do organów samorządu terytorialnego,
5) partie polityczne.
2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, w sprawach nie uregulowanych
odrębnie stosuje się przepisy ustawy.
Art. 8.
1. Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego,
o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej.
2. (skreślony).
3. (skreślony).
4. (skreślony).
5. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń należy do:
1) wojewody właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia − w zakresie
nadzoru nad działalnością stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego,
2) starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia − w zakresie
nadzoru nad innymi niż wymienione w pkt 1 stowarzyszeniami
− zwanych dalej „organami nadzorującymi”.
6. Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień prokuratora wynikających z innych
ustaw.
Rozdział 2
Tworzenie stowarzyszeń
Art. 9.
Osoby w liczbie co najmniej piętnastu, pragnące założyć stowarzyszenie, uchwalają
statut stowarzyszenia i wybierają komitet założycielski.
Art. 10.
1. Statut stowarzyszenia określa w szczególności:
1) nazwę stowarzyszenia, odróżniającą je od innych stowarzyszeń, organizacji
i instytucji,
2) teren działania i siedzibę stowarzyszenia,
3) cele i sposoby ich realizacji,
4) sposób nabywania i utraty członkostwa, przyczyny utraty członkostwa oraz
prawa i obowiązki członków,
5) władze stowarzyszenia, tryb dokonywania ich wyboru, uzupełniania składu
oraz ich kompetencje,
6) sposób reprezentowania stowarzyszenia oraz zaciągania zobowiązań majątkowych,
a także warunki ważności jego uchwał,
7) sposób uzyskiwania środków finansowych oraz ustanawiania składek członkowskich,
8) zasady dokonywania zmian statutu,
9) sposób rozwiązania się stowarzyszenia.
2. Stowarzyszenie, które zamierza tworzyć terenowe jednostki organizacyjne, jest
obowiązane określić w statucie strukturę organizacyjną i zasady tworzenia tych
jednostek.
3. Osoba prawna może być jedynie wspierającym członkiem stowarzyszenia.
Art. 11.
1. Najwyższą władzą stowarzyszenia jest walne zebranie członków. W sprawach, w
których statut nie określa właściwości władz stowarzyszenia, podejmowanie
uchwał należy do walnego zebrania członków.
2. Statut może przewidywać zamiast walnego zebrania członków zebranie delegatów
lub zastąpienie walnego zebrania członków zebraniem delegatów, jeżeli
liczba członków przekroczy określoną w statucie wielkość. W takich przypadkach
statut określa zasady wyboru delegatów i czas trwania ich kadencji.
3. Stowarzyszenie jest obowiązane posiadać zarząd i organ kontroli wewnętrznej.
Art. 12.
Komitet założycielski składa do sądu rejestrowego wniosek o rejestrację wraz ze
statutem, listą założycieli, zawierającą imiona i nazwiska, datę i miejsce urodzenia,
miejsce zamieszkania oraz własnoręczne podpisy założycieli, protokół z wyboru
komitetu założycielskiego, a także informację o adresie tymczasowej siedziby stowarzyszenia.
Art. 13.
1. Wniosek o zarejestrowanie stowarzyszenia sąd rejestrowy rozpoznaje niezwłocznie,
a rozstrzygnięcie powinno nastąpić nie później niż w ciągu 3 miesięcy
od dnia złożenia wniosku.
2. Sąd rejestrowy doręcza organowi nadzorującemu odpis wniosku o rejestrację
wraz z załącznikami wymienionymi w art. 12. Organ ten ma prawo wypowiedzieć
się w sprawie wniosku w terminie 14 dni licząc od dnia jego doręczenia, a
także przystąpić, za zgodą sądu, do postępowania jako zainteresowany.
Art. 14.
Sąd rejestrowy odmawia zarejestrowania stowarzyszenia, jeżeli nie spełnia ono warunków
określonych w ustawie.
Art. 15.
1. Sąd rejestrowy przed wydaniem postanowienia o zarejestrowaniu stowarzyszenia,
jeżeli uzna za niezbędne dokonanie dodatkowych ustaleń, wyznacza w tym
celu posiedzenie wyjaśniające.
2. Na posiedzenie wyjaśniające sąd rejestrowy wzywa uczestników postępowania.
Art. 16.
Sąd rejestrowy wydaje postanowienie o zarejestrowaniu stowarzyszenia po stwierdzeniu,
że jego statut jest zgodny z przepisami prawa i założyciele spełniają wymagania
określone ustawą.
Art. 17.
1. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.
1a. Terenowa jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 10 ust. 2, może uzyskać
osobowość prawną, jeżeli statut stowarzyszenia to przewiduje.
2. (skreślony).
3. O wpisaniu stowarzyszenia do Krajowego Rejestru Sądowego sąd rejestrowy
zawiadamia założycieli oraz organ nadzorujący, przesyłając jednocześnie temu
organowi statut.
4. Postępowanie w sprawach o wpis stowarzyszenia do rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych
zakładów opieki zdrowotnej do Krajowego Rejestru Sądowego jest wolne od
opłat sądowych.
Art. 18. (skreślony).
Art. 19. (skreślony).
Art. 20.
1. Zarząd terenowej jednostki organizacyjnej stowarzyszenia jest obowiązany, w
terminie 14 dni od chwili jej powołania, zawiadomić o tym organ nadzorujący
właściwy ze względu na siedzibę tej jednostki, podając skład zarządu i adres
siedziby jednostki, oraz doręczyć statut stowarzyszenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie zmian w składzie zarządu i adresie
siedziby terenowej jednostki organizacyjnej stowarzyszenia oraz w statucie stowarzyszenia.
Art. 21.
Zarząd stowarzyszenia ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić sąd rejestrowy o
zmianie statutu. W sprawie wpisania do rejestru zmiany statutu stowarzyszenia stosuje
się odpowiednio zasady i tryb przewidziane dla rejestracji stowarzyszenia.
Art. 22.
1. Stowarzyszenia w liczbie co najmniej trzech mogą założyć związek stowarzyszeń.
Założycielami i członkami związku mogą być także inne osoby prawne, z
tym że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi.
2. Do związków, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy.
Art. 23. (skreślony).
Art. 24. (skreślony).
Rozdział 3
Nadzór nad stowarzyszeniami
Art. 25.
Organ nadzorujący ma prawo:
1) żądać dostarczenia przez zarząd stowarzyszenia, w wyznaczonym terminie,
odpisów uchwał walnego zebrania członków (zebrania delegatów),
2) (skreślony),
3) żądać od władz stowarzyszenia niezbędnych wyjaśnień.
Art. 26.
W razie niezastosowania się stowarzyszenia do wymagań określonych w art. 25, sąd
na wniosek organu nadzorującego może nałożyć grzywnę w wysokości jednorazowo
nie wyższej niż 5 000 zł. Od grzywny można zwolnić, jeżeli po jej wymierzeniu stowarzyszenie
niezwłocznie zastosuje się do wymagań organu nadzorującego. Stowarzyszenie,
w terminie 7 dni, może wystąpić do sądu o zwolnienie od grzywny.
Art. 27.
Organem nadzorującym terenową jednostkę organizacyjną stowarzyszenia jest organ
określony w art. 8 ust. 5, właściwy ze względu na siedzibę tej jednostki.
Art. 28.
W razie stwierdzenia, że działalność stowarzyszenia jest niezgodna z prawem lub
narusza postanowienia statutu w sprawach, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2, organ
nadzorujący, w zależności od rodzaju i stopnia stwierdzonych nieprawidłowości,
może wystąpić o ich usunięcie w określonym terminie, udzielić ostrzeżenia władzom
stowarzyszenia, wystąpić do sądu o zastosowanie środka określonego w art. 29.
Art. 29.
1. Sąd, na wniosek organu nadzorującego lub prokuratora, może:
1) udzielić upomnienia władzom stowarzyszenia,
2) uchylić niezgodną z prawem lub statutem uchwałę stowarzyszenia,
3) rozwiązać stowarzyszenie, jeżeli jego działalność wykazuje rażące lub uporczywe
naruszanie prawa albo postanowień statutu i nie ma warunków do
przywrócenia działalności zgodnej z prawem lub statutem.
2. Sąd rozpoznając wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, może na wniosek lub z
własnej inicjatywy wydać zarządzenie tymczasowe o zawieszeniu w czynnościach
zarządu stowarzyszenia, wyznaczając przedstawiciela do prowadzenia
bieżących spraw stowarzyszenia.
3. Rozpoznając wniosek o rozwiązanie stowarzyszenia, sąd może zobowiązać władze
stowarzyszenia do usunięcia nieprawidłowości w określonym terminie i zawiesić
postępowanie. W razie bezskutecznego upływu terminu, sąd, na wniosek
organu nadzorującego lub z własnej inicjatywy, podejmie zawieszone postępowanie.
Art. 30.
1. Jeżeli stowarzyszenie nie posiada zarządu zdolnego do działań prawnych, sąd, na
wniosek organu nadzorującego lub z własnej inicjatywy, ustanawia dla niego
kuratora.
2. Kurator jest obowiązany do zwołania w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy
walnego zebrania członków (zebrania delegatów) stowarzyszenia w celu wyboru
zarządu. Do czasu wyboru zarządu, kurator reprezentuje stowarzyszenie w
sprawach majątkowych wymagających bieżącego załatwienia.
3. Wynagrodzenie kuratora pokrywa się z majątku stowarzyszenia.
Art. 31.
Na wniosek organu nadzorującego sąd wydaje postanowienie o rozwiązaniu stowarzyszenia,
w razie gdy:
1) liczba członków stowarzyszenia zmniejszyła się poniżej liczby członków
wymaganych do jego założenia,
2) stowarzyszenie nie posiada przewidzianych w ustawie władz i nie ma warunków
do ich wyłonienia w okresie nie dłuższym niż rok.
Art. 32.
Wnioski, o których mowa w art. 29 ust. 1 i art. 31, sąd rozpoznaje na rozprawie
w postępowaniu nieprocesowym - rejestrowym.
Rozdział 4
Majątek stowarzyszenia
Art. 33.
1. Majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków,
zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia
oraz z ofiarności publicznej.
2. Stowarzyszenie, z zachowaniem obowiązujących przepisów, może przyjmować
darowizny, spadki i zapisy oraz korzystać z ofiarności publicznej.
Art. 34.
Stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad
określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia
służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału
między jego członków.
Art. 35.
Stowarzyszenie może otrzymywać dotację według zasad określonych w odrębnych
przepisach.
Rozdział 5
Likwidacja stowarzyszeń
Art. 36.
1. W razie rozwiązania się stowarzyszenia na podstawie własnej uchwały, likwidatorami
stowarzyszenia są członkowie jego zarządu, jeżeli statut lub, w razie braku
odpowiednich postanowień statutu, uchwała ostatniego walnego zebrania
członków (zebrania delegatów) tego stowarzyszenia nie stanowi inaczej.
2. W razie rozwiązania stowarzyszenia przez sąd, zarządza on jego likwidację, wyznaczając
likwidatora.
Art. 37.
1. Obowiązkiem likwidatora jest przeprowadzenie likwidacji w możliwie najkrótszym
czasie, w sposób zabezpieczający majątek likwidowanego stowarzyszenia
przed nieuzasadnionym uszczupleniem.
2. Likwidator w szczególności powinien:
1) zawiadomić sąd o wszczęciu likwidacji i wyznaczeniu likwidatora, z podaniem
swego nazwiska, imienia i miejsca zamieszkania, jeżeli nie zachodzą
warunki określone w art. 36 ust. 2,
2) dokonywać czynności prawnych niezbędnych do przeprowadzenia likwidacji,
podając do publicznej wiadomości o wszczęciu postępowania likwidacyjnego,
3) po zakończeniu likwidacji zgłosić sądowi wniosek o wykreślenie stowarzyszeniaz
Krajowego Rejestru Sądowego.
3. Jeżeli likwidacja nie zostanie zakończona w ciągu roku od dnia jej zarządzenia,
likwidatorzy przedstawiają przyczyny opóźnienia sądowi, który w razie uznania
opóźnienia za usprawiedliwione przedłuża termin likwidacji lub zarządza zmianę
likwidatorów.
Art. 38.
Majątek zlikwidowanego stowarzyszenia przeznacza się na cel określony w statucie
lub w uchwale walnego zebrania członków (zebrania delegatów) o likwidacji stowarzyszenia.
W razie braku postanowienia statutu lub uchwały w tej sprawie, sąd orzeka
o przeznaczeniu majątku na określony cel społeczny.
Art. 39.
Koszty likwidacji pokrywa się z majątku likwidowanego stowarzyszenia.
Rozdział 6
Stowarzyszenia zwykłe
Art. 40.
1. Uproszczoną formą stowarzyszenia jest stowarzyszenie zwykłe, nie posiadające
osobowości prawnej.
2. Osoby w liczbie co najmniej trzech, pragnące założyć stowarzyszenie zwykłe,
uchwalają regulamin działalności, określając w szczególności jego nazwę, cel,
teren i środki działania, siedzibę oraz przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie.
3. O utworzeniu stowarzyszenia zwykłego jego założyciele informują na piśmie
właściwy, ze względu na przyszłą siedzibę stowarzyszenia, organ nadzorujący,
podając dane, o których mowa w ust. 2.
Art. 41.
1. Sąd rejestrowy, na wniosek organu nadzorującego lub prokuratora, może zakazać
założenia stowarzyszenia zwykłego, jeżeli nie spełnia ono warunków określonych
w art. 16. Art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli w ciągu 30 dni od dnia uzyskania informacji o założeniu stowarzyszenia
zwykłego nie zakazano jego działalności, może ono rozpocząć działalność.
Art. 42.
1. Stowarzyszenie zwykłe nie może:
1) powoływać terenowych jednostek organizacyjnych,
2) łączyć się w związki stowarzyszeń,
3) zrzeszać osób prawnych,
4) prowadzić działalności gospodarczej,
5) przyjmować darowizn, spadków i zapisów oraz otrzymywać dotacji, a także
korzystać z ofiarności publicznej.
2. Stowarzyszenie zwykłe uzyskuje środki na swoją działalność ze składek członkowskich.
Art. 43.
W sprawach nie uregulowanych odmiennie w tym rozdziale do stowarzyszenia zwykłego
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, z tym że:
1) nie stosuje się przepisów art. 9-13, art. 14 ust. 1, art. 17, art. 20, art. 22-24,
art. 27, art. 30 i art. 31 pkt 2,
2) ilekroć w ustawie jest mowa o statucie, należy przez to rozumieć regulamin
stowarzyszenia zwykłego.
Rozdział 7
Przepisy szczególne, zmiana przepisów obowiązujących oraz przepisy przejściowe
i końcowe
Art. 44.
1. Ograniczenia we wstępowaniu żołnierzy w czynnej służbie wojskowej i junaków
odbywających zasadniczą służbę w obronie cywilnej oraz funkcjonariuszy
Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej do stowarzyszeń, a także
uczestniczeniu w ich działalności, określają odrębne ustawy.
2. Działalność stowarzyszeń na terenach i w obiektach znajdujących się w zarządzie
lub użytkowaniu organów wojskowych albo resortu spraw wewnętrznych
wymaga zezwolenia, odpowiednio, Ministra Obrony Narodowej lub Ministra
Spraw Wewnętrznych albo organów przez nich określonych.
Art. 45.
Osoby pragnące założyć stowarzyszenie prowadzące działalność bezpośrednio związaną
z obronnością albo bezpieczeństwem państwa lub ochroną porządku publicznego
są obowiązane uzgodnić zakres tej działalności, odpowiednio, z Ministrem Obrony
Narodowej lub Ministrem Spraw Wewnętrznych albo organami przez nich określonymi.
Art. 46. (skreślony).
Art. 47-50. (pominięte).
Art. 51.
1. Do czasu odrębnego uregulowania statusu prawnego związków wyznaniowych
oraz zakonów i kongregacji duchownych, do których miały zastosowanie przepisy
rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r.
− Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. Nr 94, poz. 808, z 1946 r. Nr 4, poz. 30, z
1949 r. Nr 41, poz. 293 i Nr 45, poz. 335, z 1950 r. Nr 44, poz. 401 i Nr 53, poz.
489, z 1964 r. Nr 41, poz. 276 oraz z 1985 r. Nr 36, poz. 167), stosuje się wobec
nich przepisy tego rozporządzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nowo powstających związków wyznaniowych
oraz zakonów i kongregacji duchownych.
Art. 52.
1. Działające w dniu wejścia ustawy w życie stowarzyszenia zarejestrowane i stowarzyszenia
wyższej użyteczności stają się stowarzyszeniami w rozumieniu jej
przepisów. Statuty tych stowarzyszeń, stanowiące podstawę ich działania, zachowują
moc z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Tracą moc postanowienia statutów stowarzyszeń, o których mowa w ust. 1,
sprzeczne z przepisami ustawy.
Art. 53. (skreślony).
Art. 54. (pominięty).
Art. 55.
1. W sprawach uregulowanych niniejszą ustawą, nie zakończonych decyzją ostateczną
przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy tej ustawy.
2. Postępowanie likwidacyjne stowarzyszeń wszczęte przed dniem wejścia ustawy
w życie prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 56.
Tracą moc:
1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r.
− Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. Nr 94, poz. 808, z 1946 r. Nr 4, poz.
30, z 1949 r. Nr 41, poz. 293 i Nr 45, poz. 335, z 1950 r. Nr 44, poz. 401 i
Nr 53, poz. 489, z 1964 r. Nr 41, poz. 276 oraz z 1985 r. Nr 36, poz. 167), z
zastrzeżeniem art. 51 niniejszej ustawy,
2) dekret z dnia 5 sierpnia 1949 r. o zmianie niektórych przepisów prawa o
stowarzyszeniach (Dz.U. Nr 45, poz. 335), z wyjątkiem art. 2 ust. 2 lit. a) i
c).
Art. 57.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
| « poprzednia |
|---|
